Orgel, is dat iets voor mij? Sinds Cameron Carpenter orgel speelt is het orgel niet alleen meer in een kerk te beluisteren, heeft het een ander imago en trekt het ook jong publiek. In het filmpje promoot Floris Kortie een concert van vorig seizoen in Eindhoven, maar nu 9 december speelt hij in Groningen, ook op zijn eigen orgel. Ik verheug me er zeer op!
Mijn vorige tekst ging over cross-overs. Dit is geen cross-over maar meer een combinatie van stijlen, uitgevoerd door twee topartiesten. Eerder was ik helemaal enthousiast over een filmpje van pianist Alexandre Tharaud waarin hij een compositie speelt van Couperin (Tic-Toc) waarin hij samenwerkt met een streetdancer. Dit is vergelijkbaar. Cellist Yo Yo Ma speelt 'De zwaan' van Saint-Saens en een hiphopper maakt een improvisatie. Topkunst, ik heb er geen andere woorden voor. Klassiek en dance, klassiek als inspiratiebron. Beter kan je het niet hebben.
Andreas Scholl, een van de grootste countertenors in een speciaal project. Muziekgenres nemen steeds meer van elkaar over en dit project is daar een heel goed voorbeeld van. Vorig seizoen hadden we countertenor Philippe Jaroussky in De Oosterpoort (en hij komt in het najaar 2017 weer!), dit seizoen hebben we geen countertenoren. Maar Scholl beleeft muziek in zijn totaliteit, zonder grenzen, en dat is iets dat steeds meer gebeurt. Waarom een scheiding tussen klassiek en pop, jazz of dance? Goede muziek is er binnen alle genres en ik juich dat toe! Genieten en beleven, gaat het daar niet om?
Ik ben terug van een heerlijke vakantie en ga weer uitgerust aan het werk. Mails checken, papieren post doornemen, vakliteratuur lezen en opnames beluisteren. Na weken relatieve stilte op campings in de natuur is het zalig mijn oren weer aan het werk te zetten en interviews te lezen van uitvoerende kunstenaars. Deze muzikant heeft daarbij ook eigenzinnige opvattingen die mij aan het denken zetten. In het tijdschrift Klassiek Zaken staat een interview nav zijn nieuwe opname van de Goldberg Variaties van Bach, een van de meesterwerken van de Keizer van de muziek. Als klavecinist verwacht je dat hij bronnen onderzoek belangrijk vindt en dat hij de historische uitvoeringspraktijk hoog in het vaandel heeft staan. Niets is minder waar. Hij zegt: "Het oorspronkelijke ideaal van die beweging , het vraagtekens zetten bij gevestigde opvattingen, en eigen ideeën ontwikkelen, is vaak ver te zoeken en doorgeslagen in een afschuw voor elke vorm van sentimentaliteit. Ik denk dat het extreem arrogant is om te pretenderen te weten hoe de componist een werk gehoord zou hebben of gewild zou hebben. Het is gewoon intellectuele luiheid. Alsof de studie van de historische uitvoeringspraktijk de definitieve oplossing geeft voor hoe we muziek moeten of kunnen interpreteren. Dat is alsof je zegt dat je de betekenis van het leven, of de liefde, kunt doorgronden en in feiten kunt vangen. Wat een onzin! Ons doel zou niet moeten zijn om interpretatieve problemen op te lossen, maar om de mysteries van interpretatie te omarmen. De muziek weet dingen die ik en de componist niet weten over de muziek. Er zijn miljoenen mogelijkheden om muziek te spelen, je kunt duizend jaar lang interpreteren wat een componist in een enkele dag schreef."
Hij durft! Hier word ik stil van en enthousiast. Laat het seizoen maar beginnen en laten we weer gaan luisteren naar al die talrijke interpretaties die muziek mogelijk maakt! Ik zie al uit naar ons openingsconcert met de King's College Choir uit Cambridge, met de interpretatie van dirigent van Stephen Cleobury op 18 september in De Oosterpoort.
Het seizoen is nog maar net voorbij en ik verheug me al weer op het nieuwe, met het openingsconcert op zondag 18 september met dit fantastische koor. Geen Kerst zoals in deze film, wel andere geweldige liederen!